W nowej zakrystii jest też nowy ornat.

To dar dla naszej wspólnoty od ks. dr Michała Bordy, który przewodniczył ostatnim uroczystościom odpustowym. "Bóg zapłać". Ornat jest zielony, ale aparat fotograficzny widocznie tego koloru nie lubi

Ornat (łac. 'ornare' – ozdabiać; 'ornatus' – ubiór ozdobiony, wspaniały, strojny, ozdoba) – w liturgii główna szata liturgiczna zakładana przez kapłana do Mszy świętej i tych czynności, które łączą się z nią bezpośrednio. Ornat symbolizuje kapłańskie obowiązki i godności. Ornat jest symbolem ofiary krzyżowej Chrystusa, jak i ciężaru służby Bożej spełnianej przez kapłana, jako robotnika w winnicy Pańskiej. W liturgii święceń kapłańskich teksty odnoszą ornat do symbolu miłości Bożej przykrywającej wszelki grzech (por. 1P 4,8). Ornat spoczywa na plecach, co nawiązuje do przytłaczającego ciężaru (szczególnie gdy ornat jest bogato zdobiony) wyrażonego w słowach modlitwy odmawianej przy jego zakładaniu jako "słodkie jarzmo Pańskie" (por Mt 11,30). Ornat powstał ze zwykłego rzymskiego płaszcza (paenula), który używany był w podróży, w niepogodę, a zwłaszcza na widowiskach cyrkowych, gdzie lud był wystawiony na deszcz i wilgoć. W ciągu wieków posiadł różne kroje. W przeszłości głównym motywem zdobniczym ornatów był krzyż lub sceny związane z życiem Jezusa, Najświętszej Maryi Panny i świętych.