(MK 8,1-9)

WY DAJCIE IM JEŚĆ!

Zatrzymaliśmy się przy drugim ołtarzu. Słyszymy przy nim słowa Jezusa: „Żal mi tego ludu (...) nie mają co jeść". Przecież to nie o nas. Nie jesteśmy głodni. Mamy co jeść, a nawet mamy za wiele. Jedzenie nam się psuje, wyrzucamy je. Doświadczenie głodu nie jest nam znane, nie słabniemy z głodu; najwyżej stajemy się ociężali z przejedzenia. Lecz jeśli nie będziemy głodni, nie zapragniemy chleba.

Patrząc i adorując w tej procesji Chleb, który zstąpił z nieba, odczujmy głód Boga, głód Jego słowa, głód Eucharystii. Prośmy Go, by sprawił, aby serce nasze odczuło ten głód, „głód, który zaspokoi tylko pełne zjednoczenie z Nim. Komunia eucharystyczna jest nam dana, byśmy sycili się Bogiem na tej ziemi w oczekiwaniu na pełne zaspokojenie w niebie" (Papież Jan Paweł II).

Kiedy zaś nasycimy Eucharystią głód Boga w nas, nie staniemy się ociężali, ale uzyskamy siły do wypełnienia naszego powołania w świecie i do służby drugiemu człowiekowi. „Wy dajcie im jeść!" - powiedział Jezus Apostołom, łamiąc chleb i dzieląc go z innymi (Mt 14,16). Uczestnikom Mszy świętych papież Franciszek postawił pytania: „Czy sprawowana Eucharystia sprawia, że ci, którzy w niej uczestniczą, są naprawdę moimi braćmi i siostrami? Czy rozwija we mnie zdolność radowania się z tymi, którzy się weselą, i płakania z tymi, którzy płaczą? Czy pobudza mnie, by wyjść do ubogich i chorych, zepchniętych na margines? Czy pomaga mi rozpoznać w nich oblicze Jezusa?" Nasyceni Chlebem z nieba odczujemy głód służby bliźniemu.