Odnowiony kielich mszalny z pateną od lat nie używany w naszej parafii ofiarował ks. Wojciech Zięć, rodak z Rodak. To jego wotum na trzydziestolecie kapłaństwa. W podstawie kielicha można znaleźć napis: „Parafii św. Marka – Rodaki 1962 ofiarują Leśniak Błażej i Leon Chwist”. Ks. Wojciech Zięć (ur. 1962, święcenia kapłańskie 1987) od wakacji 2016 jest proboszczem niedużej parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w miejscowości Kuczków koło Secemina, diecezja kielecka.

Kielich mszalny to podstawowe naczynie liturgiczne używane w czasie mszy, obok pateny, służące do spożywania konsekrowanego wina (Krwi Pańskiej).  Powinien być wykonany z metalu szlachetnego (nie korodującego). Jeżeli wykonany jest z innego materiału, powinien mieć złocone wnętrze czary. Taka zasada stosowana jest od czasów średniowiecza i ma obecnie potwierdzenie w Ogólnym wprowadzeniu do Mszału Rzymskiego. W czasie liturgii kielich mszalny zaopatrzony jest w tzw. bieliznę kielichową, którą stanowią: puryfikaterz, palka, korporał i czasami welon. Do kielicha mszalnego należy również patena płaska oraz hostia położona na patenie.

Święty Mateusz w Ewangelii napisał "Czy możecie pić kielich, który Ja mam pić?" (Mt 20,22) i następnie wspominając Ostatnią Wieczerzę "wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie, dał im" (Mt 26, 27). Podczas modlitwy w Ogrójcu wspomina "Ojcze mój, jeśli to możliwe, niech Mnie ominie ten kielich! Wszakże nie jak Ja chcę, ale jak Ty". (...) jeśli nie może ominąć Mnie ten kielich, i muszę go wypić, niech się stanie wola Twoja!" (Mt. 26, 39-42). Święty Paweł w Liście do Kolosan wspomina "Złoty kielich oznacza wszystkie skarby mądrości ukryte w Chrystusie" (Kol 2,3).

Św. Franciszek z Asyżu w liście do braci pisał: Proszę was bardziej, niż gdyby chodziło o mnie samego, o ile to jest stosowne i uważalibyście za pożyteczne, błagajcie pokornie duchownych, aby ponad wszystko czcili Najświętsze Ciało i Krew Pana naszego Jezusa Chrystusa oraz święte imiona i słowa Jego napisane, które konsekrują Ciało. Kielichy, korporały, ozdoby ołtarza i wszystko, co służy do Ofiary, niech będą kosztowne. I jeżeli w jakim miejscu Najświętsze Ciało Pana będzie umieszczone za ubogo, niech będzie według przepisów Kościoła umieszczone przez nich w miejscu godnym i zabezpieczone i niech je noszą z wielką czcią i roztropnie udzielają innym. („Pisma św. Franciszka z Asyżu”, wydanie trzecie, Ojcowie Kapucyni 1990, s. 188).